تذکری به آزادگان

این روزها فضای مجازی و حقیقی پر است از کسانی که بدون آگاهی از گفتمان علامه منصور هاشمی خراسانی حفظه الله تعالی و بدون اینکه حتّی سری به کتاب یا سایت او زده باشند، زشت‌ترین توهین‌ها و بدترین تهمت‌ها را به او روا می‌دارند. این‌ها افراد ساده‌لوح و بی‌اخلاقی هستند که به آسانی تحت تأثیر تبلیغات کذب و بی‌اساس بر ضدّ این عالم مظلوم قرار گرفته‌اند و توسّط عناصر وابسته به یک نظام سیاسی خاص تحریک شده‌اند و از آنجا که نه عقل درستی دارند و نه تربیتی، توقّعی هم نمی‌توان از آن‌ها داشت. توقّعی اگر باشد، از افراد فرهیخته و بااخلاقی است که کنار میدان ایستاده‌اند و تاخت و تاز سفها را تماشا می‌کنند؛ زیرا بسیاری از آن‌ها کتاب علامه منصور هاشمی خراسانی حفظه الله تعالی را خوانده‌اند یا دست کم یک بار به سایت او سری زده‌اند و تبعاً می‌دانند که بسیاری از آنچه به او نسبت داده می‌شود، کذب و بهتان است. کسانی از آن‌ها که هنوز کتاب او را نخوانده‌اند و به سایت او سری نزده‌اند هم این قدر شعور دارند که بدانند فحّاشی به صاحب یک اندیشه -حتّی اگر نادرست باشد- شایسته نیست و نباید هر چیزی که به او نسبت داده می‌شود را بدون مراجعه و تحقیق پذیرفت. لذا از آن‌ها توقّع می‌رود که در برابر چنین رفتارهای زشت و غیر قابل دفاعی، بی‌تفاوت نباشند.

هر کس در فضای مجازی یا حقیقی با کسی برخورد می‌کند که تصوّر غلطی درباره‌ی علامه منصور هاشمی خراسانی حفظه الله تعالی دارد، اخلاقاً موظف است که تصوّر او را اصلاح کند. این یک وظیفه‌ی اخلاقی است و ربطی به قبول داشتن یا نداشتن گفتمان علامه ندارد؛ یعنی حتّی کسی که با گفتمان این بزرگوار مخالف است، باید صداقت و انصاف داشته باشد و واقعیّت را بگوید؛ چنانکه خداوند فرموده است: ﴿يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا كُونُوا قَوَّامِينَ لِلَّهِ شُهَدَاءَ بِالْقِسْطِ ۖ وَلَا يَجْرِمَنَّكُمْ شَنَآنُ قَوْمٍ عَلَى أَلَّا تَعْدِلُوا ۚ اعْدِلُوا هُوَ أَقْرَبُ لِلتَّقْوَى ۖ وَاتَّقُوا اللَّهَ ۚ إِنَّ اللَّهَ خَبِيرٌ بِمَا تَعْمَلُونَ[۱]؛ «ای کسانی که ایمان آوردید! قیام‌کنندگان برای خداوند و گواهی دهندگان به عدالت باشید و دشمنی با گروهی شما را نکشاند به اینکه عدالت نورزید، عدالت ورزید که آن به تقوا نزدیک‌تر است و از خداوند بترسید؛ چراکه خداوند از کاری که می‌کنید آگاه است». به راستی کدام انسان آزاده و شریفی می‌تواند چشم خود را به روی ظلم ببندد، حتّی اگر نسبت به کسی باشد که با او اختلاف نظر دارد؟! آزادگی و شرافت اقتضا می‌کند که انسان در برابر کذب و بهتان سکوت نکند؛ چراکه سکوت در برابر آن، تأیید آن محسوب می‌شود و به رواج آن در جامعه می‌انجامد و رواج آن در جامعه، آتشی است که دیر یا زود دامن همه را می‌گیرد و تر و خشک را با هم می‌سوزاند. بنابراین، حتّی اگر انسان متدیّنی نیستید، آزاده و شریف باشید و چیزی را که می‌دانید واقعیّت ندارد، رد کنید. چیزی را هم که نمی‌دانید واقعیّت دارد یا نه، باور نکنید تا اینکه شخصاً مراجعه و تحقیق کنید. عاقل باشید و به کسی اجازه ندهید که با ادّعاهای واهی و بدون دلیل، شما را بفریبد و بازی دهد. عجولانه قضاوت نکنید و تحت تأثیر شلوغ‌کاری‌ها و فضاسازی‌های رسانه‌ای قرار نگیرید. بدون شک کسی که از توهین به دیگران ابایی ندارد، قابل اعتماد نیست؛ چراکه ممکن است از تهمت به آن‌ها هم ابایی نداشته باشد. بنابراین، زیرک باشید و در دام چنین کسی نیفتید. اگر کسی پشت سر شما عقاید غلطی را به شما نسبت دهد، دوست دارید که چگونه برخورد شود؟ آیا دوست ندارید که پذیرفته نشود تا آن گاه که از خودتان شنیده شود؟ پس چیزی را که برای خودتان دوست دارید، برای علامه منصور هاشمی خراسانی حفظه الله تعالی هم دوست بدارید؛ به این ترتیب که هرگاه کسی پشت سر او عقاید غلطی را به او نسبت داد، نپذیرید تا آن گاه که به سایت او مراجعه و تحقیق یا سؤال کنید. شاید چند دقیقه وقت شما را بگیرد، ولی قطعاً می‌ارزد؛ چراکه شما را از یک گناه و اشتباه بزرگ حفظ می‌کند.

به عنوان مثال، هر کسی که یک بار کتاب «بازگشت به اسلام» یا توضیحات منتشر شده در سایت علامه منصور هاشمی خراسانی حفظه الله تعالی را خوانده است می‌داند که این بزرگوار هر چه هست، مدّعی امامت یا نیابت نیست و با مدّعیان دروغینی مانند یمانی ارتباطی ندارد و با وهابیّت مخالف است و هیچ یک از حکومت‌های فعلی در جهان را تأیید نمی‌کند و به خلافت اهل بیت باور دارد و آرمان خود را زمینه‌سازی برای ظهور امام مهدی علیه السلام می‌داند. بنابراین، چنین کسی هرگاه وجدان داشته باشد و با کسی مواجه شود که از روی بی‌خبری یا شرارت، چیزی خلاف این‌ها را به علامه نسبت می‌دهد، سکوت نمی‌کند، بلکه برایش توضیح می‌دهد و مثلاً می‌گوید: «من نظر او درباره‌ی تقلید یا خبر واحد یا ولایت مطلقه‌ی فقیه یا احترام گذاشتن به صحابه یا زمینه‌سازی برای ظهور امام مهدی علیه السلام یا غیره را قبول ندارم، ولی چیزی که تو به او نسبت می‌دهی کذب و بهتان است؛ چراکه من کتاب و سایت او را دیده‌ام و چنین چیزی را در آن نیافته‌ام.» و اگر کتاب و سایت علامه را ندیده باشد، می‌گوید: «من هنوز کتاب و سایت او را ندیده‌ام و از این رو، نمی‌توانم چیزی که تو به او نسبت می‌دهی را تأیید کنم. اگر تو چنین چیزی را در کتاب یا سایت او دیده‌ای، آدرس آن را به من بده تا من هم ببینم و اگر ندیده‌ای، پس از خداوند بترس و چیزی را که نمی‌دانی واقعیّت دارد یا نه، به کسی نسبت نده». این برخوردی منطقی و پسندیده است که از عقلی سالم، وجدانی بیدار، شخصیّتی قوی و تربیتی صحیح حکایت دارد و بر روی جامعه تأثیر مثبت می‌گذارد و به اصلاح جهان کمک می‌کند و هر برخوردی جز این، تنها حماقت و بی‌پروایی صاحبش را نشان می‌دهد و لکه‌ی سیاهی بر کارنامه‌ی اعمال او می‌افزاید.

امیدوارم همه‌ی انسان‌های آزاده و شریف از هر دین و مذهب و فرقه‌ای در جهان، این نکته‌ی مهم را به خاطر بسپارند و رعایت کنند.

↑[۱] . المائدة/ ۸