برادر مؤمن!

لطفاً به نکات زیر توجّه فرمایید:

۱ . اصل «حدیث کساء» که دلالت دارد رسول خدا صلّی الله علیه و آله و سلّم در خانه‌ی یکی از همسرانش عبای خود را بر سر علی، فاطمه، حسن و حسین کشیده و پس از نزول و تلاوت آیه‌ی تطهیر فرموده است: «اللَّهُمَّ هَؤُلَاءِ أَهْلُ بَيْتِي وَأَهْلُ بَيْتِي أَحَقُّ، فَأَذْهِبْ عَنْهُمُ الرِّجْسَ وَطَهِّرْهُمْ تَطْهِيرًا»؛ «خدایا! این‌ها اهل بیت من هستند و اهل بیت من سزاوارترند، پس آلایش را از آنان بزدای و به طور کامل تطهیرشان کن»، به واسطه‌ی بسیاری از اصحاب آن حضرت مانند عبد الله بن عباس، أبو سعید خدری، سعد بن أبی وقاص، أنس بن مالک، واثلة بن أسقع، عبد الله بن جعفر، زید بن أرقم، براء بن عازب، عمر بن أبی سلمه، جابر بن عبد الله، ابو هریره، ابو حمراء، ابو برزه، امّ سلمه، عایشه و صفیّه روایت شده و از این رو، ثابت و مسلّم است، تا جایی که حضرت علامه منصور هاشمی خراسانی حفظه الله تعالی بابی از کتاب ارزشمند خود «بازگشت به اسلام»[۱] را تحت عنوان «علی، فاطمه، حسن و حسین، مراد از اهل بیت پیامبر»، به تبیین آن اختصاص داده است، ولی چیزی که در میان اهل تشیّع تحت عنوان «حدیث کساء» شهرت یافته و شامل اضافات غریبی درباره‌ی ثواب خواندن آن است، اصلی ندارد و یک قصّه‌ی ساختگی است و با این وصف، خواندن آن ثوابی ندارد، بلکه چه بسا گناهی آشکار داشته باشد؛ چنانکه خداوند فرموده است: ﴿انْظُرْ كَيْفَ يَفْتَرُونَ عَلَى اللَّهِ الْكَذِبَ ۖ وَكَفَى بِهِ إِثْمًا مُبِينًا﴾[۲]؛ «بنگر که چگونه بر خداوند دروغ می‌بندند؟! و آن به عنوان گناهی آشکار کافی است».

آری، خواندن «حدیث کساء» برای مسلمانان با الفاظ و عبارات معتبر و به دور از اضافات ساختگی، یادآوری یکی از سنّت‌های فراموش‌شده‌ی رسول خدا صلّی الله علیه و آله و سلّم محسوب می‌شود که کار بایسته‌ای است و ثواب بسیاری دارد إن شاء الله.

۲ . دعای معروف به «دعای معراج» با سرآغاز «یا سیّد یا سند یا صمد یا من له المستند»، سند یا مستندی ندارد و دعایی ساختگی است که در هیچ یک از منابع معتبر شیعه یا اهل سنّت یافت نمی‌شود و با این وصف، خواندن آن نه تنها ثوابی ندارد، بل مصداق بارز دروغ بستن بر رسول خدا صلّی الله علیه و آله و سلّم است که گناهی بزرگ محسوب می‌شود؛ چنانکه درباره‌ی آن فرموده است: «مَنْ كَذَبَ عَلَيَّ مُتَعَمِّدًا فَلْيَتَبَوَّءْ مَقْعَدَهُ مِنَ النَّارِ»؛ «هر کس عمداً بر من دروغ ببندد باید جای خود را در آتش آماده کند».

عجیب است که نسخه‌ی هر دعانویسی در میان مردم رواج می‌یابد و به روایتی از رسول خدا صلّی الله علیه و آله و سلّم تبدیل می‌شود، ولی دعاهای معتبر با مضامین عالیه و روایات متواتر با معانی ارزشمندشان در میان آنان متروک و مهجور است! بی‌گمان این از جهل، تقلید و خرافه‌گرایی در آنان برخاسته که مانع معرفت و هدایت آنان است و هر کس از علم، تحقیق و عقلانیّت باز ماند، به سعادت راه نمی‌یابد و او از زیان‌کاران است.