چنانکه بنی اسرائیل با درک این ضرورت و درک مسئولیّت خود، از پیامبرشان خواستند که برای آنان حاکمی از جانب خداوند برانگیزد تا در معیّت او در راه خداوند جهاد کنند و خداوند برای تعلیم مسلمانان، از آنان یاد کرده و فرموده است: ﴿أَلَمْ تَرَ إِلَى الْمَلَإِ مِنْ بَنِي إِسْرَائِيلَ مِنْ بَعْدِ مُوسَى إِذْ قَالُوا لِنَبِيٍّ لَهُمُ ابْعَثْ لَنَا مَلِكًا نُقَاتِلْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ﴾[۱]؛ «آیا توده‌ای از بنی اسرائیل پس از موسی را ندیدی که به پیامبری برایشان گفتند: برای ما حاکمی برانگیز تا در راه خداوند بجنگیم» و پیامبرشان به آنان نگفت که برای جنگیدن در راه خداوند به حاکمی از جانب او نیازی ندارند یا می‌توانند که به رأی خود، حاکمی از میان خود اختیار کنند، بلکه درخواست آنان را به‌جا دانست و تنها طلب، اعانت و اطاعت آنان را پیش‌شرط قبول آن از جانب خداوند شمرد؛ چنانکه خداوند برای تعلیم مسلمانان، از آنان یاد کرده و فرموده است: ﴿قَالَ هَلْ عَسَيْتُمْ إِنْ كُتِبَ عَلَيْكُمُ الْقِتَالُ أَلَّا تُقَاتِلُوا ۖ قَالُوا وَمَا لَنَا أَلَّا نُقَاتِلَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَقَدْ أُخْرِجْنَا مِنْ دِيَارِنَا وَأَبْنَائِنَا﴾[۲]؛ «گفت آیا احتمال می‌دهید که اگر جنگیدن بر شما واجب شود، نجنگید؟! گفتند و ما را چه می‌شود که در راه خداوند نجنگیم، در حالی که از خانه‌ها و فرزندانمان بیرون شده‌ایم؟!». پس چون طلب خود را نشان دادند و اعانت و اطاعت خود را تضمین نمودند، پیامبرشان درخواست آنان را پذیرفت و حاکمی از جانب خداوند را برایشان برانگیخت؛ چنانکه خداوند برای تعلیم مسلمانان، از آنان یاد کرده و فرموده است: ﴿وَقَالَ لَهُمْ نَبِيُّهُمْ إِنَّ اللَّهَ قَدْ بَعَثَ لَكُمْ طَالُوتَ مَلِكًا﴾[۳]؛ «و پیامبرشان به آنان گفت که خداوند طالوت را برای شما به عنوان حاکم برانگیخته است»! آن‌گاه به کراهت آنان از او وقعی ننهاد و انتصاب خداوند را بر انتخاب آنان مقدّم شمرد؛ چنانکه خداوند برای تعلیم مسلمانان، از آنان یاد کرده و فرموده است: ﴿قَالُوا أَنَّى يَكُونُ لَهُ الْمُلْكُ عَلَيْنَا وَنَحْنُ أَحَقُّ بِالْمُلْكِ مِنْهُ وَلَمْ يُؤْتَ سَعَةً مِنَ الْمَالِ ۚ قَالَ إِنَّ اللَّهَ اصْطَفَاهُ عَلَيْكُمْ وَزَادَهُ بَسْطَةً فِي الْعِلْمِ وَالْجِسْمِ ۖ وَاللَّهُ يُؤْتِي مُلْكَهُ مَنْ يَشَاءُ ۚ وَاللَّهُ وَاسِعٌ عَلِيمٌ﴾[۴]؛ «گفتند از کجا برای او حکومت بر ما باشد؟! در حالی که ما از او به حکومت سزاوارتریم و به او گشایشی از مال داده نشده است! گفت: هرآینه خداوند او را بر شما برگزیده و بر گستره‌ی علم و جسم او افزوده است و خداوند حکومتش را به هر کس می‌خواهد می‌دهد و خداوند گشایشگری داناست»! از اینجا دانسته می‌شود که جنگیدن در راه خداوند، جز با قیادت گماشته‌ای از جانب او ممکن نیست و گماشته‌ای از جانب او، هنگامی برانگیخته می‌شود که طلب، اعانت و اطاعت کافی مردم از او تضمین شده باشد و این سنّت خداوند در امت‌های گذشته است که تا روز قیامت تبدیل نخواهد شد؛