چنانکه خداوند فرموده است: ﴿أُولَئِكَ حِزْبُ الشَّيْطَانِ ۚ أَلَا إِنَّ حِزْبَ الشَّيْطَانِ هُمُ الْخَاسِرُونَ﴾[۱]؛ «آنان حزب شیطانند، آگاه باشید که حزب شیطان همان زیان‌کارانند»!

[طریقه‌ی شناخت مهدی برای مردم]

روشن است که پس از رفع مانع ظهور مهدی و دسترسی مردم به او، شناخت عینی او برای آنان به نحو یقینی لازم است و چنین شناختی، به وسیله‌ی آیتی از جانب خداوند حاصل می‌شود؛ چراکه مهدی خلیفه‌ی خداوند است و تبعاً برای شناخت او، چاره‌ای جز رجوع به خداوند نیست و رجوع به خداوند، با رجوع به کسی در زمین امکان دارد که صدق خبرش از خداوند قطعی است و او یا کسی است که صدق خبرش از خداوند به اقتضای آیتی از جانب او قطعیّت یافته و یا کسی است که چنان کسی بنا بر صدق خبرش از خداوند، او را معرّفی کرده است. بنابراین، خلیفه‌ی خداوند در زمین یا با خودش شناخته می‌شود، هنگامی که آیتی از جانب خداوند می‌آورد و یا با خلیفه‌ی پیش از خود، هنگامی که به وسیله‌ی او معرّفی می‌شود. در حالی که هم‌اکنون در زمین، خلیفه‌ای پیش از مهدی که قادر به معرّفی او به صورت عینی باشد، شناخته نیست و اخبار پیامبر و اهل بیتش درباره‌ی او، کلّی است و برای شناخت عینی او، کافی نیست و با این وصف، شناخت عینی او تنها با خودش به اقتضای آیتی از جانب خداوند ممکن است و آیتی از جانب خداوند هر کاری است که خداوند قادر به انجام آن است و غیر او قادر به انجام آن نیست و از این جهت، انتصاب آورنده‌ی آن از جانب خداوند را اثبات می‌کند؛ مانند بدل کردن عصا به اژدها و زنده کردن مرده‌ی پوسیده و شفا دادن امراض بی‌درمان و بیرون آوردن حیوان از صخره و جوشاندن آب از میان انگشتان و خبر دادن کامل از آینده که هیچ یک جز به اذن خداوند ممکن نیست و روشن است که آوردن این آیات از جانب خداوند، انحصاری به پیامبران ندارد؛ چراکه موجب آن، اثبات انتصاب از جانب خداوند است و این موجب، در هر کسی که از جانب خداوند منصوب است، وجود دارد، خواه پیامبر باشد و خواه پیامبر نباشد؛ چنانکه برای مریم واقع شد، هنگامی که خداوند او را برگزید و برترین زنان جهان قرار داد[۲] و برای همنشین سلیمان واقع شد، هنگامی که خداوند او را برگزید و جایگاه علمی از کتاب خود قرار داد[۳]