چنانکه به عنوان نمونه، در آیاتی از پاره‌ی سی و چهارم کتاب تثنیه‌ی تورات آمده است: «پس موسی بنده‌ی خداوند در آنجا به زمین موآب بر حسب قول خداوند مرد و او را در زمین موآب در مقابل بیت فعور، در درّه دفن کرد و احدی قبر او را تا امروز ندانسته است» و این صریح در نگارش آن توسّط نویسنده‌ای در روزگاری پس از موسی است و نگارش انجیل نیز آشکارا به کسانی چون متّی، مَرقُس، لوقا و یوحنّا نسبت داده شده که هر یک در روزگاری پس از عیسی و به گونه‌ای متفاوت با دیگری، آن را نگاشته است. به علاوه، هیچ یک از این دو کتاب، به صورت متّصل و از طریق راویان شناخته شده، نقل نشده و از این رو، فاقد سندیّت تاریخی است؛ همچنانکه وجود افرادی با خصوصیّات موسی و عیسی، هر چند شهرت فراوانی دارد، از لحاظ تاریخی ثابت نیست و قطعی شمرده نمی‌شود؛ زیرا عصری که گمان می‌رود آن دو وجود داشته‌اند، در نیمه‌ی تاریک تاریخ قرار داشته؛ به این معنا که کتابت به اندازه‌ی کافی رونق و تکامل نداشته و ارتباط میان ملّت‌های متمدّن محدود بوده و از این رو، اخبار آن به موهومات و اساطیر آلوده است. به علاوه، کتابی که به آن دو نسبت داده شده، از لحاظ متنی اعجازآمیز نیست و کسی نیز آن را معجزه نشمرده است و تبعاً برای اثبات پیامبری آن دو، صرف نظر از إشکال تاریخی آن، کفایت نمی‌کند. به علاوه، معجزات نسبت داده شده به آن دو مانند تبدیل کردن عصا به اژدها و زنده کردن مرده با اذن خداوند نیز، به صورت مسند و متواتر از آن دو روایت نشده است؛ به این معنا که دقیقاً معلوم نیست چه کسانی معجزات آن دو را دیده‌اند و برای چه کسانی نقل کرده‌اند و از چه طریقی به نسل‌های بعدی رسیده و شهرت یافته است. با این وصف، یقین به پیامبری موسی و عیسی و اعتبار کتاب منسوب به آن دو برای کسانی که امروز زندگی می‌کنند، حاصل نمی‌شود و روشن است که ظنّ به آن نیز برای پیروی از آن دو کافی نیست؛ چراکه ظن، حجّیت ذاتی ندارد و در خصوص چنین مسائلی، عقلایی نیست.

[شناخت واپسین پیامبر]

اما بر خلاف کتابی که به موسی و عیسی نسبت داده شده، کتابی که به محمّد نسبت داده شده، آشکارا از قول خداوند است و حاوی عبارتی که مستلزم صدورش از غیر او باشد نیست و مهم‌تر آنکه در زمان خود او مکتوب و به صورت متّصل، توسّط او برای شمار شناخته شده و فراوانی از یاران او و توسّط آنان برای شمار شناخته شده و فراوانی از مسلمانان بعدی، به صورتی واحد و ثابت، نقل شده و در شرق و غرب جهان منتشر گشته و از این رو، متواتر و غیر قابل تردید است؛ زیرا عصری که محمّد در آن ظهور کرده، بر خلاف عصر موسی و عیسی، در نیمه‌ی روشن تاریخ قرار داشته؛