پنج شنبه ۹ فروردین (حمل) ۱۴۰۳ هجری شمسی برابر با ۱۷ رمضان ۱۴۴۵ هجری قمری
منصور هاشمی خراسانی
 نکته‌ی جدید: شعر «آوار خویشتن» سروده‌ی «زینب شریعتی» منتشر شد. برای مطالعه و دریافت آن، اینجا را کلیک کنید. پرسش جدید: لطفاً درباره‌ی سفیانی توضیحات کامل و مستندی ارائه فرمایید. در روایات اسلامی، چه ویژگی‌ها و اطلاعاتی درباره‌ی او وارد شده است؟ برای مطالعه و دریافت پاسخ، اینجا را کلیک کنید. گفتار جدید: مناجاتی از آن جناب که در آن راه‌های موجود پیش روی مؤمنان را یاد می‌کند. برای مطالعه و دریافت آن، اینجا را کلیک کنید. درس جدید: درس‌هایی از آن جناب درباره‌ی اینکه زمین از مردی عالم به همه‌ی دین که خداوند او را در آن خلیفه، امام و راهنمایی به امر خود قرار داده باشد، خالی نمی‌ماند؛ احادیث صحیحی از پیامبر که بر این دلالت دارند؛ حدیث ۱۸. برای مطالعه‌ی آن، اینجا را کلیک کنید. برای مطالعه‌ی مهم‌ترین مطالب پایگاه، به صفحه‌ی اصلی مراجعه کنید. فیلم جدید: فیلم جدیدی با موضوع «تقلید و اجتهاد (۱)» منتشر شد. برای مشاهده و دریافت آن، اینجا را کلیک کنید. نقد جدید: در روایتی از امام محمّد باقر عليه‌ السلام آمده است که فرمود: «گویا من گروهی را می‌بینم که در مشرق خروج کرده‌اند و حق را می‌طلبند... کشتگانشان شهیدند. آگاه باشید که من اگر آن زمان را درک می‌کردم، جانم را برای صاحب این امر نگاه می‌داشتم». لطفاً بفرمایید که آیا این حدیث معتبر است؟ برخی از کسانی که یاری خراسانی موعود را واجب نمی‌دانند، به این فراز استناد می‌کنند. برای مطالعه و دریافت بررسی، اینجا را کلیک کنید. کتاب جدید: نسخه‌ی سوم کتاب ارزشمند «سبل السّلام؛ مجموعه‌ی نامه‌ها و گفتارهای فارسی حضرت علامه منصور هاشمی خراسانی حفظه الله تعالی» منتشر شد. برای مطالعه و دریافت آن، اینجا را کلیک کنید. نامه‌ی جدید: فرازی از نامه‌ی آن جناب که در آن درباره‌ی شدّت گرفتن بلا هشدار می‌دهد و علّت آن و راه جلوگیری از آن را تبیین می‌کند. برای مطالعه و دریافت آن، اینجا را کلیک کنید. برای مطالعه‌ی مهم‌ترین مطالب پایگاه، به صفحه‌ی اصلی مراجعه کنید.
loading

هر چند البته این به آن معنا نیست که تأثیرگذاری بر دیدگاه‌های مسلمانان، اختصاص به حاکمان اموی داشته است؛ زیرا پس از حاکمان اموی، حاکمان دیگری نیز به قدرت رسیدند که در شکل‌گیری نگرش مسلمانان نقش به سزایی داشتند و جریان‌های جدیدی را پدید آوردند، ولی واقع آن است که حاکمان اموی، به دلیل سیطره‌ی‌شان در طلیعه‌ی تاریخ اسلام و بهره‌گیری‌شان از موجّه‌ترین شخصیت‌های مسلمان، عمیق‌ترین و گسترده‌ترین اثر را در فرهنگ مسلمانان و حتی حاکمان بعد از خود گذاشتند و حاکمان بعد از آنان، خواسته یا ناخواسته، تنها پیروان آنان بودند و کمابیش سیاست‌های آنان را پی گرفتند. این در حالی بود که نخستین حاکمان بعد از آنان، بنی عباس بودند که تیره‌ای از بنی هاشم به شمار می‌رفتند و با بهره‌برداری از مظلومیّت آنان، قدرت را به دست گرفتند، ولی با این حال، آنان از لحاظ فکری، نمایندگان جریان هاشمی نبودند و آشکارا به جریان اموی تعلّق داشتند و به همین دلیل، امکان آن را یافتند که در میان مسلمانانی با اکثریّت اموی، به سلطنت دست یابند. گواه این واقعیّت آن است که آنان نیز پس از رسیدن به قدرت، سرکوب سایر هاشمیان خصوصاً علویان را آغاز کردند و مانند امویان، قتل و حبس آنان و دوستدارانشان را در دستور کار قرار دادند و شاید در برخی موارد، قساوت و خشونت بیشتری به کار بردند. از این رو، مراد من از جریان اموی، تنها جریان موجود در میان حاکمان اموی نیست؛ بل جریانی است که حاکمان اموی بنیان آن را گذاشتند و حاکمان بعدی، آن را با نام‌هایی دیگر ادامه دادند و امروز نیز توسّط حاکمانی مانند آل سعود، پی‌گیری می‌شود. به علاوه، امروز یک جریان اموی عریان، در منطقه‌ی شام همان خاستگاه امویان، با قیادت برخی از آل ابی سفیان در حال شکل‌گیری است که إحیاء حکومت اجداد خود را تحت عنوان خلافت اسلامی، دنبال می‌کند و بسیاری از مسلمانان را با این عنوان و به امید بازسازی شکوه مادّی دوران آنان، جذب خویش می‌سازد تا بدین ترتیب، صف‌آرایی تازه‌ای را در برابر بازمانده‌ای از خاندان رسول خدا انجام دهد و این انگاره را تقویت نماید که منازعه‌ی امویان با هاشمیان را پایانی نیست. در حالی که بی‌گمان بنی هاشم گناه‌کار نیستند که خداوند برای خلافت خویش آنان را برگزیده و بنی امیّه را برنگزیده است؛ چراکه خداوند بهتر می‌داند که رسالت خویش را در کجا قرار دهد و رحمت خویش را به چه کسانی ارزانی دارد؛ چنانکه فرموده است: ﴿اللَّهُ أَعْلَمُ حَيْثُ يَجْعَلُ رِسَالَتَهُ﴾[۱] و فرموده است: ﴿وَاللَّهُ يَخْتَصُّ بِرَحْمَتِهِ مَنْ يَشَاءُ ۚ وَاللَّهُ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِيمِ﴾![۲] همچنانکه قبول شدن قربانی هابیل و قبول نشدن قربانی قابیل، گناه هابیل نبود که قابیل او را دشمن گرفت و کشت؛

↑[۱] . الأنعام/ ۱۲۴
↑[۲] . البقرة/ ۱۰۵