به علاوه، کسانی از مشرکان و اهل کتاب که تحت تأثیر تبلیغات یا جنگ‌های مسلمانان اسلام آوردند، هرگز نتوانستند همه‌ی عقاید و اعمال گذشته‌ی خود را رها کنند و خواسته یا ناخواسته، آثاری از آن را با خود نگاه داشتند و به نسل‌های پس از خود انتقال دادند. به علاوه، کسانی از آنان که به تازگی اسلام آورده بودند، ولی همچنان تحت تأثیر عقاید و اعمال پیشین خود بودند، در زمان عمر و عثمان و نیز حاکمان اموی و عبّاسی، به درون حاکمیّت مسلمانان نفوذ کردند و عقاید و اعمال خود را با عقاید و اعمال آنان آمیختند؛ تا جایی که کتاب‌های حدیثی مسلمانان، از قصّه‌ها و اسطوره‌های یهودیان و مسیحیان، آکنده شد و گزارش‌های مغلوط و مکذوب آنان از تورات و انجیل، مبنای تفسیر قرآن قرار گرفت؛ بلکه کار از اینجا فراتر رفت و به جایی رسید که دیدگاه‌های اسلام‌ستیزانه‌ی آنان نیز به معتبرترین کتاب‌های مسلمانان داخل شد و مبنای اسلام‌شناسی آنان قرار گرفت؛ چنانکه به عنوان نمونه، روایات متعدّدی از یهودیان به کتاب صحیح بخاری راه یافته که آشکارا منطبق با عقاید آنان و مغایر با عقاید مسلمانان است. چنانکه به عنوان نمونه، در آن روایتی راه یافته که مدّعی است یک یهودی، رسول خدا را از وجود انگشتانی برای خداوند آگاه کرده و به تصدیق و اعجاب واداشته است[۱]، در حالی که مسلماً رسول خدا از آن یهودی به خداوند داناتر بوده و هرگز وجود چند انگشت برای خداوند را تصدیق و تحسین نکرده، بل در اصل روایت آمده که بعد از شنیدن سخن آن یهودی فرموده است: ﴿وَمَا قَدَرُوا اللَّهَ حَقَّ قَدْرِهِ﴾[۲]؛ «خداوند را چونانکه سزاوار است نشناختند» و این ظاهر در تکذیب سخن اوست! به علاوه، در آن روایات غریبی راه یافته که مدّعی است رسول خدا از پیامبران یهود افضل نبوده است، بلکه موسی و حتی یونس بن متی از او افضل بوده‌اند و هر کس او را از آنان افضل شمارد، دروغ گفته است[۳]،